O, Matko Boží, slunce Marie!
Jak růže deští stvořené v písku,
Moje cesta je jako magie,
A nebe v tom tyrkysovém trysku.
V horských útesech již tma noci sílí,
A pokud vše dožíje do úsvitu -
Já, nevyspalý a jako opilý,
Jak zmožená dáma, k ikonám přijdu!
Tak nevyspalý a tak opilý
O dveře kaple se opřu ramenem,
Blýskne paprsek v Sioni chvíli
A bílé taláry pozlatí plamenem.
A tehdy řeknu: Přišel jsem! Jsem tu
Já - labuť, zahradou snění zraněný!
Buď hrdá a hleď! Mladého osudu
Na ruce a tvář, on ztrápen, znavený!
Buď hrdá a hleď! Mé oči milé,
Rosou, fiálkou dříve jiskřící, -
Tak nevyspalé a tak opilé,
Plné slz pomsty - vztekem zářicí!
Buď hrdá! Takhle jsou všechny básníci?
Takhle jsou všechny ve Tvém čekání?
A duše, s modlitbou se vzlížející,
Umírá jak motýl u Tvých dlání.
Slovo útěchy pro mě neměli?
Co vykoupení mé duše vleklé?
A jako z ráje Alighieri,
Na své cestě jsem pokrytý peklem!
Kdýž na zatracené cestě osudu
Mně se již vyjeví smrti znamení,
Na posledním přijímání já budu -
Ke mně ne přijde tam Tvoje zjevení!
A mě, mrtvého, co stačí síly,
Jak bouří unesou koně rychlí!
Já, tak nevyspalý a opilý
Pohřbím se do hrobu konečně ztichlý.
O, Matko Boží, slunce Marie!
Jak růže deští stvořené v písku,
Moje cesta je jako magie,
A nebe v tom tyrkysovém trysku.
სილაჟვარდე ანუ ვარდი სილაში
დედაო ღვთისავ, მზეო მარიამ!
როგორც ნაწვიმარ სილაში ვარდი,
ჩემი ცხოვრების გზა სიზმარია
და შორეული ცის სილაჟვარდე.
შემოიღამებს მთის ნაპრალები,
და თუ როგორმე ისევ გათენდა-
ღამენათევი და ნამთვრალევი,
დაღლილ ქალივით მივალ ხატებთან!
ღამენათევი და ნამთვრალევი
მე მივეყრდნობი სალოცავ კარებს,
შემოიჭრება სიონში სიონში სხივი
და თეთრ ოლარებს ააელვარებს.
და მაშინ ვიტყვი: აჰა! მოვედი
გედი დაჭრილი ოცნების ბაღით!
შეხედე, დასტკბი ყმაწვილურ ბედის
დაღლილ ხელებით, წამებულ სახით!
შეხედე! დასტკბი! ჩემი თვალები,
წინათ რომ ფეთქდნენ ცვრებით, იებით, -
ღამენათევი და ნამთვრალევი
სავსეა ცრემლთა შურისძიებით!
დასტკბი! ასეა ყველა მგოსნები?
შენს მოლოდინში ასეა ყველა?
სული, ვედრებით განაოცები,
შენს ფერხთ ქვეშ კვდება, როგორც პეპელა.
სად არის ჩემთვის სამაგიერო?
საბედნიერო სად არის სული?
ვით სამოთხიდან ალიგიერი,
მე ჯოჯოხეთით ვარ დაფარული!
და როცა ბედით დაწყევლილ გზაზე
სიკვდილის ლანდი მომეჩვენება,
განსასვენებელ ზიარებაზე
ჩემთან არ მოვა შენი ხსენება!
დავიკრებ ხელებს და გრიგალივით
გამაქანებენ სწრაფი ცხენები!
ღამე ნათევი და ნამთვრალევი
ჩემს სამარეში ჩავესვენები.
დედაო ღვთისავ, მზეო მარიამ!
როგორც ნაწვიმარ სილაში ვარდი,
ჩემი ცხოვრების გზა სიზმარია
და შორეული ცის სილაჟვარდე.